Welstand: Wilhelminapark

Als uitgangspunt voor iedere welstandsbeoordeling gelden de redelijke eisen van welstand.

Welstandsniveau: bijzonder

Het welstandsbeleid is gericht op het in stand houden van de bestaande karakteristieke beeldkwaliteit van het waardevolle stadsbeeld, met speciale aandacht voor de cultuurhistorische waarden van de bestaande bebouwing. Toepassen van voor dit gebied kenmerkend materiaal- en kleurgebruik. Architectonische kwaliteit betekent hier: zorgvuldig ontworpen in de context, evenwichtig van opbouw en geleding en met een uitgekiende detaillering en materialisatie.

Gebiedskarakteristiek

Het Wilhelminapark is gelegen aan de noordzijde van de binnenstad. Op dit verhoogde terrein lag tot aan de sloop van de vestingwerken het achttiende-eeuwse Fort Ginkel. In de jaren tachtig en negentig van de negentiende eeuw werd volgens plan van de Belgische landschapsarchitect Lieven Rosseels een villapark ontworpen. De stijl van het park en de verschillende bouwstijlen van de villa’s zijn sterk geïnspireerd op de Engelse Landschapsstijl. De villa’s aan de oostzijde van het park zijn gebouwd in de trant van de Hollandse renaissance en het Hollands classicisme. Dit zijn panden met trap- en tuitgevels en met zowel horizontale elementen (hardstenen speklagen) als verticale elementen (ramen, consoles, risalieten). Sommige villa’s zijn eclectisch van opzet (combinatie van stijlen) of in chaletstijl gebouwd. Andere in neorenaissancestijl met dominerende elementen (balkons, erkers en torens), Jugendstil of Amsterdamse School.

Het Wilhelminapark is van cultuurhistorische waarde voor de tuin- en landschapsarchitectuur als goed voorbeeld van een stadspark uit het laatste kwart van de negentiende eeuw in Engelse landschapsstijl. De parkaanleg ontleent haar kwaliteiten aan het behoud van bestaande karakteristieken van de voormalige vestingwerken (schaal, maat en vorm, hoogteverschillen als romantisch element) en aan de toevoeging van nieuwe elementen (gevarieerde en bijzondere beplanting, fontein met vijver). Het park is tevens van stedenbouwkundige waarde vanwege de markante ligging op de voormalige vestingwerken van de historische binnenstad. Het park vormt een essentieel onderdeel van het stedenbouwkundig concept van de Venlose negentiende-eeuwse uitleg. Door de markante situering vormt het park een belangrijk geledings- en verbindingselement in het stedenbouwkundig weefsel. Tenslotte is het Wilhelminapark van cultuurhistorische waarde als bijzondere uitdrukking van een sociaal-maatschappelijke en stedelijke ontwikkeling, in casu het creëren van een hoogwaardige woonomgeving voor welgestelden en het in de stedelijke structuur opnemen van parken als verfraaiing en stedelijke voorziening. De historie van het villapark wordt in visueel opzicht verstoord door de contrasterende hoogbouw van de ‘Sliënenberg’. De architectuur van het park is waardevol en van belang qua type, aantal, verschijningsvorm, detaillering en materiaalgebruik.